ABD, Avustralya ve Kanada’daki muhafazakar partiler, iklim değişikliğine karşı eyleme karşı olanların politikalarını belirlemelerine yardımcı olmasına izin verirken, neyse ki İngiltere’de birbirini izleyen Tory başbakanları bu tür görüşleri partilerinin kenarlarına ittiler. 1989’da Margaret Thatcher, BM’yi iklim tehdidi konusunda uyaran ilk dünya lideri oldu. Otuz yıl sonra, Theresa May İngiltere’yi Paris anlaşmasının net sıfır hedefini yasalaştıran ilk ülke yapmayı seçtiğinde, milletvekillerinden hiçbiri buna karşı oy kullanmadı. 2013’te seçmenlere “maviye oy verin, yeşile gidin” diyen ve “yeşil zırvalığı kesin” diyen David Cameron’ın kısa bir yalpalaması dışında, bu ülke kayda değer ve çok hoş karşılanan bir partiler arası hareketin tadını çıkardı. dekarbonize etme ihtiyacı konusunda birlik.
Bu fikir birliğinin sağladığı açık deniz rüzgar enerjisindeki patlama, Britanya’nın hızla kömür kullanımını aşamalı olarak sonlandırmasına, herhangi bir ülkenin en temiz elektriğine sahip olmasına ve binlerce iş yaratmasına izin verdi. Geçen kış, kıta Rusya’nın işgalinden sonra pahalı gaz ithalatına alternatifler bulmaya çalışırken, aynı zamanda ışıkları açık tuttu.
Boris Johnson, diğer tüm hatalarına rağmen, seçmenlerin iklim güvenliğine ulaşmak için daha iddialı adımlar istediğini biliyordu. Kazanan manifestosunun birinci sayfasına net sıfır koydu. Görevdeyken, 2030 yılına kadar benzinli ve dizel araçların satışını sona erdirecek bir yasa da dahil olmak üzere karbon kirliliğini azaltmak için yeni politikalara öncelik verdi. Gaz kazanlarının yerini alacak daha temiz ısıtma teknolojilerini teşvik etmek için hanelere hibe teklifinde bulundu ve Michael Gove’un çabalarını ikiye katladı. Brexit’ten sonra tarım sübvansiyonlarına yeşil ipler bağlamak.
Bu nedenle, geçen haftaki bir dizi gelişmenin, Rishi Sunak’ın yaklaşmakta olan genel seçimler öncesinde İşçi Partisi ile bir bölünme çizgisi peşinde koşmak için on yıllardır süren bu fikir birliğini bozmaya hazırlanabileceğini göstermesi endişe verici. Çarşamba günü, eski çevre bakanı Lord Deben liderliğindeki hükümetin iklim değişikliği konusundaki resmi bağımsız danışmanları, İngiltere’nin karbon hedeflerine ulaşacağına dair güvenlerinin Sunak’ın göreve gelmesinden bu yana “belirgin bir şekilde azaldığını” belirten lanetleyici bir rapor yayınladılar. Perşembe günü May, İngiltere’nin temiz teknoloji sektörüne yaptığı bir konuşmada nadir bir müdahalede bulundu ve şu uyarıda bulundu: “Bir zamanlar İngiltere’nin önderlik ettiği yerde, şimdi geride kalıyoruz.”
Cuma günü, Cameron’ın partisinin modernleşmesini simgelemek için parlamentoya getirdiği çevreci Zac Goldsmith, Sunak’ın gezegene ilgisizliğini gerekçe göstererek istifa etti. İstifa mektubu, başbakanın dünya liderlerine daha geçen yıl milyarlarca doları kötüleşen aşırı hava olaylarıyla başa çıkmalarına yardımcı olmak için yoksul ülkelere yönlendirmek için verdiği sözleri gizlice terk ettiğini ortaya çıkardı.
Geçen haftadan önce bile, Sunak’ın çevresel ilerleme konusunda kararlı olmadığına dair işaretler vardı. Görev için ilk beş önceliğini belirlediğinde, iklim eylemi yokluğuyla dikkate değerdi. Ancak bu gazete, Johnson’ın geçen yılki BM iklim müzakerelerine katılacağını açıkladığında, diğer G7 liderlerinin katılımına rağmen Sunak U-katılmayı reddetti.
Haftalar sonra, İngiltere’de 30 yıldır ilk derin kömür madenini işaret ederek başını salladı. Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinin yol açtığı enerji güvenliği krizi karşısında karadaki yeni rüzgar santralleri üzerindeki yasağı kaldırmaya çalışan düzinelerce milletvekilinin isyanına rağmen, bu ucuz ve güvenli enerji kaynağını serbest bırakmak için hiçbir şey yapmadı.
Bu, 10 Numara’nın kendi iklim çarı Chris Skidmore’un benimsememeyi seçtiği bir incelemenin birçok tavsiyesinden sadece biri. Ayrıca, Johnson’ın politika oluşturmaya yön vermek için kurduğu çok önemli bir Whitehall arası iklim komitesini görevden aldı.
Daha ılımlı tek ulus arka koltukçularının, Sunak’ın yeşil meselelerde merkez çizgiyi terk ediyor gibi göründüğüne dair kabineyle ilgili endişelerini dile getirmeleri şaşırtıcı olamaz. Bu kararların karbonu kesmeye yönelik kişisel taahhüdünün ötesinde sorular ortaya çıkardığını doğru bir şekilde teşhis ediyorlar. Onun geniş ekonomik ve politik muhakemesi hakkında şüphe uyandırıyorlar.
Muhafazakar liderlik yarışması sırasında, şimdi Sunak’ın genelkurmay başkan yardımcısı olan Will Tanner, düşünce kuruluşu Onward için iklim hırsıyla ilgili bir geri dönüşün Tories’e bir milyondan fazla oyuna mal olabileceğini gösteren veriler içeren bir rapor yazdı. Anket ardı ardına yapılan anketler, çevresel kaygıların halkın en önemli öncelikleri arasında olduğunu gösteriyor.
Bu, insanların, gıcırdayan kamu hizmetlerimizi iyileştirmek için çok ihtiyaç duyduğumuz büyümeyi yönlendirebilecek yeşile geçişin nasıl büyük ekonomik fırsatlar sunduğunu takdir ettiğini gösteriyor. Rüzgarlı konumumuzdan, dünya lideri mühendislik sektörümüzden ve en iyi üniversitelerimizden ve finansal hizmetler endüstrilerimizden doğan bu sektörlerin birçoğunda İngiltere’nin karşılaştırmalı avantajından sağlanan ekonomik artışa rağmen, Kamu Politikası Araştırma Enstitüsü’nün (IPPR) analizi gösteriyor ki İngiltere, yeşil teknolojilere Almanya veya Fransa’dan çok daha az yatırım yapıyor.
Çin’in güneş enerjisi ve pil teknolojilerinde pazarlara hakim olması ve Biden’ın ABD’nin yetişmesine yardımcı olmak için bir trilyon dolar yatırım yapmasıyla, geleceği inşa etme yolunda küresel bir yarış sürüyor. Yine de Sunak, İngiltere’nin geride kaldığını görmekten memnun görünüyor. Ne için? Yani o ve bakanları, İşçi Partisi’ni Just Stop Oil militanlarının rehinesi olarak nitelendirmeye çalışmak için ucuz şakalar yapabilir mi? Yoksa David Frost, Kemi Badenoch ve Suella Braverman gibi temas dışı sağcılara karşı duramayacak kadar mı zayıf?
Başbakan, enerji faturası Avam Kamarasına döndüğünde gidişatını düzeltme fırsatına sahip olacak. Skidmore ve muhalefet partilerinin karadaki rüzgar ve güneş enerjisi blokajını kaldırma, yeni kömür madenlerini bloke etme ve güvenlik ve refah talep ettiğimiz iklim mutabakatını geri getirme önerilerini desteklemeli.
