BENSörf yanlısı Sarah Brady’nin eski sevgilisi Jonah Hill ile sözde metin mesajları paylaşmasının ardından internet, sınırlarla ilgili bir tartışmayla patladı. Sınırlar silah haline getirilebilir mi? Başka bir kişi için bir sınır belirlemek ne zaman (eğer varsa) uygun olur?

Hill’in eski sevgilisinden sınırlarını onurlandırması yönündeki iddia edilen talepleri arasında, onaylamadığı insanlarla takılmaması ve uygunsuz bulduğu fotoğraflarını çekmesi yer alıyordu. Daha sonra Hill, gazeteci Rebecca Fishbein’in Bustle makalesine göre “Terapi-Konuşmak Bizi Bencil Yapıyor mu” başlıklı “terapi konuşması”nı kullanmakla suçlandı. Ama terapi konuşması tam olarak ne kadar zehirli olabilir? Hill, ilişkisinde sadece ihtiyaçlarını savunduğuna inanıyor olabilir mi? Artık terapötik uygulamalara ve terimlere çok fazla uyum sağlamış bir dünyada, kendimizi savunmak ile değer verdiğimiz insanlara irademizi dayatmak arasındaki farkı anlamak önemlidir.

Her şey bana, arkadaşlarımla birlikte sağlık ve zindelik topluluğundaki sorunsuz operatörler için kullandığımız bir terimi hatırlatıyor: Spirituality Bros. Bu insanlar, potansiyel partnerlerinin yanı sıra kendilerinin de ruhsal ve duygusal gelişimlerine özen gösterirler. Yüzeyde, bu harika görünüyor. Sonunda, “anlayan” biri. Derine inmekten korkmuyorlar ve büyüme odaklı bir hayat yaşama öncelikleri bizimkiyle uyumlu – yani, eşlerinin kişisel sınırlarını test etmek veya aşındırmak için ruhsal büyümeyi kullanmaya başlayana kadar. Manevi genişleme kisvesini kullanarak, belirli koşullar altında birlikte vakit geçirmek konusunda ısrar edebilirler veya partnerlerinden kendi manevi yollarına uygun gördükleri şekilde davranmalarını talep edebilirler. Onlar için ideal ilişki budur. İlişki içinde manevi rehber veya guru rolünü üstlenerek ihtiyaçlarını karşılarlar ve bu da bir güç farkı yaratır. Sonuç, en azından zorlayıcı olabilir ve en kötü ihtimalle duygusal veya fiziksel olarak taciz edici olabilir.

Adil olmak gerekirse, yakın ilişkilerinde manipüle etme ve kontrol etme taktiklerini kullanmayan, ruhani yollarda olan pek çok insan var. Ve terapide, ortaklık içindeyken sınırlarını sağlıklı yollarla aşabilen pek çok insan var. Sorun şu ki, kendimiz ve başkaları için maneviyatın veya derin kişisel çalışmanın toksik kötüye kullanımını tespit etmekte genellikle zorlanıyoruz. Brady-Hill fiyaskosu, var olan ama belki de yeni bir biçime sahip olan bir şeyin altını çiziyor.

Tarana Burke’ün çığır açan #MeToo hareketinin başlangıcından bu yana, çok uzun süredir karanlıkta kalmış bir şeye daha yakından bakıyoruz. İstismarın başlayabileceği pek çok ince yol hakkında kültürel bir diyalog başlattık. Ve çoğu zaman, duygusal taciz fiziksel her şeyden önce gelir. Ulusal Aile İçi Şiddet Yardım Hattına göre, “Duygusal taciz, sizi kontrol etmek, izole etmek veya korkutmak için yapılan fiziksel olmayan davranışları içerir.” Bazen, duygusal istismarın fark edilmesi açıktır, ancak aynı zamanda, kıskançlık, manipülasyon, aşağılama ve diğer zorlayıcı taktikler gibi biraz daha incelikli ve uğursuz bir şeye dönüşebilir. suistimal etmek.”

Hill’in ifade ettiği iddia edilen “sınırlar” duygusal taciz kategorisine girecek olsa da, insanlar ayrıca Brady’nin özel metin mesajlarını Hill ile paylaşması hakkında güçlü görüşlere sahipler ve bunun kendisinin bir sınır ihlali olduğunu öne sürüyorlar. Ne de olsa çiftler arasında yaşananlar çiftlerin içinde kalmalı değil mi? Ancak gerçek bundan çok daha karanlık. Sızıntı hakkında ne düşünürseniz düşünün, Brady ve Hill’in metinlerinin yaptığı şey bize duygusal istismarın nasıl ortaya çıkabileceğini gösteriyor.

Birçoğumuz için terapide olmak yeni bir şey. Bazı insanlar hiç terapi görmemiş olabilir ve sınırlar, gaslighting ve narsisizm hakkında bildikleri, esprili memler sunabilen sosyal medyadan gelir, ancak bu terimlerin ne anlama geldiğinin kökenine inmeyin. Özellikle sınırlarla ilgili bu tür eğitimdeki sorun, bir sınırı zorlamanın ne anlama geldiğine ilişkin ilişkisel nüansı gözden kaçırmasıdır.

Devamını oku: Gaslighting, Narsist ve Kötüye Kullandığınız Diğer Psikoloji Terimleri

İnsanlar tipik olarak “bu benim sınırım” demez ve tartışmanın sonu budur. Sağlıklı sınırlar bazen değer verdiğimiz insanlarla müzakere edilmelidir. Her zaman tek taraflı olarak kararlaştırılmazlar. Fishbein makalesinde, “kişinin bireysel ihtiyaçlarını korumaya yapılan vurgu, bu sınır belirlemenin diğer tarafında başka birinin olduğu gerçeğini gözden kaçırabilir” diyor. Hill’in metin mesajları, Brady’nin insanlığını ve olmak istediği kişi olmak için güvenlik ve özgürlük ihtiyaçlarını gözden kaçırır.

Bir ortaklıkta müzakere edilmek yerine sınırların ne zaman silah haline getirildiğini kabul etmek önemlidir. Aslında, ilişkinizde sınırların nasıl ifade edildiğini bir düşünün. Bu sınırlar tamamen sizin kişiniz ve onların ihtiyaçları ile mi ilgili? Onlarla ilgili sınır, duygusal olarak dolup taştıkları ve sıfırlamak için zamana ihtiyaç duydukları için mi yoksa onları zorlayan herhangi bir konuşmayı kapatma modellerine sahip oldukları için mi bir sohbeti durduruyorlar? Bir başka iyi ölçü de, ilişkide işler ters gittiğinde duygusal olarak düzeltme girişimleri olup olmadığını fark etmektir. Kişi, istese de istemese de duygularınızı incittiğini ve bunun hesap verebilirlik ve özür dilemeyi gerektirdiğini kabul edebiliyor mu?

Çoğu ilişki, hepimizin istediğinden daha rahatsız edici müzakereler gerektirir, ancak bu konuşmaları yapmayı ve diğer kişinin tarafını görmeye açık ve istekli olmayı kendimize borçluyuz. Terapi konuşması, ancak başkalarının ihtiyaçlarını dinlemeye, onlar üzerinden konuşmaya ve karşılıklı olarak kabul edilebilir çözümlere varmaya istekli değilseniz sizi bir yere kadar götürebilir.

Bize Ulaşın [email protected]’da.