BBir iklim muhabiri olmak belli bir dereceye kadar ahlaki çatışmayı beraberinde getirir. Fosil yakıt emisyonlarının zararlı etkileri hakkında yazıyorum, ardından yükselen sıcaklıkların açık havada çalışanları nasıl etkilediğini bildirmek için Gürcistan’a uçuyorum. Isı pompalarının erdemlerini övüyorum ama kiralık dairem gazla çalışan bir kazanla ısıtılıyor. Etin küresel sera gazı emisyonlarındaki payını ezbere sayabilirim (%14,5), ama arada bir bir restoran menüsünde fileto mignon canımı sıkıyor. Peynirden vazgeçmek başlangıç ​​değildir.

Yapabildiğimde sürdürülebilir seçeneği seçiyorum: İki yıl önce yeni işim için Roma’ya taşındığımda, kurutucumu bıraktım, elektrikli bir araba aldım ve klima takmaktan vazgeçmeye karar verdim. Ancak birkaç hafta önce, sıcaklıklar %60 nem oranıyla 98°F’ye ulaştı. Geceler uyumak için çok sıcaktı ve gündüzleri evden çalışma ofisimde yazı yazmak için çok sıcaktı. Diğer insanlar gibi 10, 20 ve 30 yıllık sıcaklık projeksiyonlarını okuyan biri olarak hava raporunu dinlediğimde, bunun sadece başlangıç ​​olduğunu biliyordum. Birkaç gün sonra pes ettim ve bir AC teknisyenini enerji yakan bir split AC ünitesi kurması için çağırdım, bu da beni biraz ikiyüzlü gibi hissettirdi. Bu yüzden, yeni AC’mi azaltmak için karbon tüketimimden başka nelerin kesilebileceğini görmek için etrafa bakmaya başladım. Dikkatli bakmama gerek yoktu: gaz sobam klima ünitesinden yaklaşık dört yarda uzakta oturuyor.

Yıllardır gaz sobalarından çıkan metan emisyonlarını okuyorum. 2019’da California, Berkeley, yeni inşaatlarda gaz bağlantılarını yasaklamak için bina kodunu değiştiren ilk ABD şehriydi. Kâr amacı gütmeyen Building Decarbonization Coalition’dan bir izleyiciye göre, ABD’deki yaklaşık 100 başka şehir, çeşitli bina dekarbonizasyon yönetmelikleriyle aynı şeyi yaptı. Ancak bunların hiçbiri mevcut bina tadilatlarından bahsetmiyor. Henüz benzer yasakları uygulamayan AB’de bir kiracı olarak, ya dairemle birlikte gelen gaz sobasına ya da aşırı derecede pahalı bir inşaat projesine sıkışıp kaldığımı düşündüm. Sonra gaz sobalarının sağlık üzerindeki etkilerini okumaya başladım.

Kocam zaten ciğerlerinden ödün verdi, bu yüzden kiralık dairelerin gerçeklerine boyun eğmemi yeniden düşünmek için yeterliydi. Okuduğum bir makale, ucuz, eklenti, tezgah üstü indüksiyon brülörleri için akıllıca yerleştirilmiş bir afiş reklamı barındırıyordu. Yaklaşık 100 $ için iki üst alabilirim. Cazip. İklim için daha iyisini yapmak için nadir tezgah üstü gayrimenkullerden vazgeçmeye istekli miydim? Ortağım daha iyi bir fikir buldu: 25 $’a yerel hırdavatçımızdan gaz sobamızın tepesine sığacak şekilde kesilmiş bir odun parçası satın aldı ve brülörleri üstüne yerleştirdi. Voila: ucuza bir indüksiyon ocağı. Fırınımız hakkında yapabileceğimiz pek bir şey yok ve yavaş pişiricide tam olarak kurabiye pişiremezsiniz, ancak bu doğru yönde atılmış bir adımdır. Bir sonraki kiralık dairemi daha iyi yapacağım. Bu arada elimden geleni yapıyorum.

Bize Ulaşın [email protected]’da.